
گاهی صدای نحیف کودک درونم را می شنوم دل مشغولی هایم نمی گذارد به حرفهایش گوش دهم با کمی نوازش به قول معروف برای مدتی دکش می کنم و می رود.
میان روزهایی که سپری میشوند به دنبال فرصتی می گردم که شعر بخوانم و روح خسته و شکننده ام را کمی آرام کنم.
این روزها بیشتر خیال پردازی می کنم و اغلب با توهم هایم کنار نمی آیم و آخر سر با ذهنی آشفته به کابوس های شبانه ام پایان می دهم.
اما...
نظرات شما عزیزان:
|